Waarom cognitief coachen niet duurzaam werkt
Beluister deze aflevering op Spotify.
Beluister deze aflevering op Soundcloud.
Beluister deze aflevering op Apple Podcasts.
In deze blog wil ik meer delen over waarom ik denk dat cognitief coachen te oppervlakkig is en niet duurzaam werkt. Ik denk dat cognitief coachen niet genoeg impact heeft en dat je beter kunt investeren in een ondernemerscoach of trauma coach die op een dieper niveau werkt.
Waarom geloof ik daar zo in?
Ik vind cognitief coachen absoluut niet slecht. Ik ben zelf ook zo begonnen toen ik nog niet de vaardigheden had die ik nu heb. Als ik terugga in de tijd, zijn er best wat vaardigheden nodig voor cognitief coachen. Bijvoorbeeld actief luisteren, doorvragen en aanwezig zijn voor je klant. Toch zijn we bij cognitief coachen vooral aan het praten “over”. We praten over het symptoom maar niet over de oorzaak en de oorzaak is toch echt wat anders.
Praten over het symptoom is op zich relevant; het kan je best wat inzichten opleveren. Echter geloof ik dat het interessanter is om op een dieper niveau te coachen.
Laat die emoties toe
De tweede stap is voorbij het cognitief coachen, je gaat dan echt toelaten dat emoties er mogen zijn. Als ik kijk naar de mensen die ik heb opgeleid dan vonden ze het vaak spannend als het ging over emoties. Als coach begeleid je ook mensen rondom thema’s waar je zelf ook nog op te werken hebt. Het is in zo’n situatie belangrijk dat je kan blijven als coach en niet verzeild raakt in je eigen thema’s.
Mag je als coach emoties laten zien?
Dat wil echter niet zeggen dat je als coach geen emoties mag laten zien. Ik geloof dat je als coach absoluut je emoties mag laten zien want dat zorgt voor een bepaalde kwetsbaarheid. Het nodigt je coachee ook uit om zelf ook emoties te durven tonen. We hebben allemaal spiegelneuronen die ervoor zorgen dat we aanvoelen wat er speelt. Als jij als coach niet 100% in het reine bent met emoties en dat ze er mogen zijn, gaat je klant dat voelen en niet durven om emoties te tonen.
Geen kop op een stokje
Ik denk persoonlijk dat we geen kop op een stokje zijn. Er hangt een lijf aan ons hoofd vast en dat mag ook meespelen. Ons lijf is van invloed op ons doen, laten en zijn. De tweede stap is dus het toelaten van emoties.
De derde stap, en dat is waar wij actief in zijn, is naar die breakthrough methodes te gaan en de angels eruit te trekken. Nu kijk je niet naar het symptoom maar naar de oorzaak. Je coacht beyond the symptom, je coacht naar de cause. Je vindt uit wat de oorzaak is en trekt die angel eruit. Met de breakthrough methodes neem je ook zeker het lijf mee.
De eerste jaren van ons leven
Als je kijkt naar de eerste 7 jaar van een mensenleven; we hebben dan heel veel imprints gedaan in ons lichaam, dingen die we cognitief niet weten. Als je een kind bijvoorbeeld vraagt naar een herinnering van toen ze 3 jaar oud waren, voelen ze bepaalde dingen vaak wel, maar hebben ze geen actieve herinnering. Er nestelt zich in onze jeugd, zeker de eerste 3 jaar, van alles in ons lichaam. Wat ik zo bijzonder vind is dat ik tot 3 jaar geleden dacht we met dingen konden leren omgaan maar dat het nooit helemaal weg ging, zo leerde ik dat van mijn systemische leermeester. Ik dacht dat je met een gemis kon leren omgaan maar dat het niet opgevuld kon worden.
Zo veel impact
Ik had bijvoorbeeld een klant die weggehaald was bij haar moeder. Er was vrijwel geen huidcontact waardoor ze in het hier en nu op 40 jarige leeftijd struggles heeft om zich te verbinden met andere mensen en duurzame relaties aan te gaan. Wat heel bijzonder is dat we met de methodes die we nu gebruiken opmerken dat we zelfs lichamelijk nieuwe imprints kunnen maken. Ik vind het zo bijzonder dat we zoveel impact hebben op ons eigen leven. Dat we daarin shifts kunnen maken en dat echt in ons lichaam kunnen voelen. Niet alleen in het cognitieve zoals met bijvoorbeeld affirmaties maar echt een verandering in ons lichaam zelf.
Kijk je ook graag een video? Hieronder bekijk je deze aflevering, abonneer je vooral ook op ons Youtube kanaal.
