Mijn meest recente breakthrough als breakthrough coach
Als breakthrough coach heb en coach voor coaches ik zelf ook doorbraken in mijn leven. In deze blog beantwoord ik een aantal vragen rondom vertrouwen en mijn meest recente doorbraak.
Els jij bent breakthrough coach, wat was jouw meest recente doorbraak?
Eén van de dingen is de connectie met mijn kinderen. Onlangs hebben we onze dochter toegelaten om alleen naar school te lopen in de ochtend en ook zelf weer naar huis te komen; ze is 9. Dat is een hele grote beweging op vlak van vertrouwen want mijn man is toen hij klein was omver gereden door een auto toen hij naar school liep. Het is dus echt een trauma dat hij voelt op een diepere laag. Dat we Maud afgelopen week zo’n zelfvertrouwen boost hebben zien krijgen, vond ik geweldig. Daar zit dus een familie trauma maar als ouders konden we onze dochter toch genoeg vertrouwen geven om dat te doen. Vorig jaar had Maud al gevraagd of ze alleen naar school mocht lopen maar toen was het een 'no go' voor mijn man.
Inmiddels, een hele tijd later, heb ik haar een keer alleen laten gaan en een telefoon meegegeven zodat ze door kon geven als ze veilig aangekomen was; dat ging helemaal goed. Pas bij de tweede keer heb ik het tegen mijn man gezegd en laten zien dat het zo goed ging. Hij was direct trots en kon echt een stukje loslaten. We hebben bij ons gezin echt een niveau van vertrouwen bereikt waardoor dit mogelijk was. Ik merk vanuit de kinderen ook meer intense blikken en nog meer spontane knuffels. Er zit sowieso heel veel liefde in ons gezin. Het voelt alsof we samen een hindernis overwonnen hebben, heel fijn.
Wat voor gevoel geeft dat jou als mama?
Dat zijn heel veel positieve gevoelens en dan vooral dat ik haar kan zien groeien in haar zelfvertrouwen. Ten tweede ook het mooie proces. Ze loopt samen met haar vriendinnen en vindt het allemaal nog heel spannend. Op een ochtend kwamen haar vriendinnen niet langs en toen zei ik haar dat ik haar altijd kon brengen. Vervolgens wilde ze niet meer te voet en wilde ze dat ik haar afzette. Ik heb dus zelf echt wel wat regels te respecteren binnen het proces. Ik moet daarin gewoon rustig blijven en met de flow meegaan. Als ik zeg "nee ik breng je niet, je moet zelf gaan", blokkeert dat iets in haar proces. 'Go with the flow' is dus een hele belangrijke.
Your own rithm of life
Een ander aspect is het ritme. Hier hebben we het ook tijdens onze Body Based Trauma Work opleiding over: your own rithm of life. Als moeder kan je het gevoel krijgen dat je volledig opgeslokt wordt door het ritme van je kinderen en niet meer je eigen ritme volgt. Maud wordt in oktober 10 dus inclusief de zwangerschap volgde ik, tot januari dit jaar, altijd het ritme van de kinderen. Mijn eigen ritme heb ik daarin op de tweede plaats gezet. Wat er nu gebeurt is dat mijn zoon na school graag nog speelt met vriendjes en dat mijn dochter juist liever naar huis komt. Ze komt zelf naar huis en volgt haar eigen ritme wat mij meer vrijheid en een eigen ritme oplevert. Ze kom thuis en gaat direct naar haar kamer terwijl we ondertussen training geven voor YES2TRUST. Mijn trainers zijn bezig, ik zit op een andere locatie in huis te werken. Onze dochter kom binnen via de garage en gaat richting haar kamer. Ze stoort niet en gaat rustig haar huiswerk maken. Het is allemaal een stuk relaxter.
Een prachtige dynamiek
Bij mijn zoon merk ik ook een verandering; heel mooi. Hij heeft door dat hij niet meer op zijn zus hoeft te wachten in de ochtend. Al drie dagen heeft hij zijn wekker een halfuur eerder gezet en staat hij om 07:30 klaar om naar school te gaan. In eerste instantie dacht ik dat hij dan ook een halfuur eerder naar bed moest maar misschien is dit wel zijn ritme en heeft hij niet zoveel uren nodig. I dont know; laten we eens kijken wat die kinderen ons aan het vertellen zijn.
Nooit tijd voor jezelf
Wat bijvoorbeeld Andrea mij daarin vertelde is dat zij zich op een gegeven moment realiseerde dat ze er aan onderdoor ging om elke keer voor haar kinderen bezig te zijn en nooit tijd voor zichzelf te hebben. Zij heeft toen tegen de kinderen gezegd dat ze oud genoeg waren om zichzelf klaar te maken en zelf op en neer naar school te gaan. Ze slaapt graag uit en kon op deze manier weer haar eigen ritme gaan volgen en daardoor een veel aangenamere moeder zijn. Maud zelfstandig naar school laten gaan, heeft wel eerder in mijn hoofd gespeeld maar ik wilde ook mijn man vanuit zijn trauma respecteren. Nu zien we dat die beweging bij Maud is gekomen en dat dat ook een beweging bij haar broer heeft veroorzaakt; heel mooi die dynamiek.
Dus betekent dat ook dat je meer kunt gaan vertrouwen op het natuurlijke ritme?
Ja en dus dat ik kan gaan nadenken en invoelen wat mijn ritme dan is. Wanneer wil ik opstaan als ik er niet voor de kinderen uithoef en welke ritme voelt goed voor mij? Soms stond ik op en ging ik aan het werk voor de kinderen wakker waren maar dat was ook een aanpassing; omdat ik daarna tijd nodig had om ze naar school te brengen. Het is dus ook een ontdekkingstocht voor mij om weer in mijn leven en ritme te komen. Vanmorgen was ik wel aan het denken dat het aan de andere kant juist ook leuk is om allemaal dingen met hen te doen. Nu komt er waarschijnlijk weer een nieuwe fase in mijn mama zijn waarin ik in de ontdekking mag gaan; ik kijk er naar uit.
Kijk je ook graag een video? Bekijk 'm hieronder en volg ons ook op ons Youtube kanaal.
