Voldoen aan verwachtingen
Voldoen aan verwachtingen of juist niet? Of helemaal voldoen aan de verwachtingen of helemaal niet voldoen aan de verwachtingen? Het is niet altijd zo zwart-wit. Er zijn zoveel verwachtingen: verwachtingen van onze partner, onze kinderen, onze schoonouders, onze collega’s, ons team, onze aandeelhouders: heel veel verwachtingen.
Wat ik soms merk is dat heel veel ondernemers nog willen voldoen aan die verwachtingen van anderen. Sommige mensen die al wat verder staan die hebben al zoiets van "dit is hoe ik het zie, dit is hoe ik het wil" maar anderen zijn daar nog niet. In deze blog wil ik je meenemen langs verwachtingen van anderen en hoe we daarin kunnen groeien. Ik ben er persoonlijk van overtuigd dat voldoen aan de verwachtingen van iedereen niet gezond is en dat de meeste mensen daar ziek van worden. En jij dan? Wie ben jij in dit hele verhaal als je continu bezig bent met de verwachtingen van anderen?
Ik moet me altijd bewijzen
Onlangs had ik als ondernemerscoach een klant en op een bepaald moment was ik met hem een oefening aan het doen en hij ging helemaal anders zitten dan de rest van de coaching waarbij hij de hele tijd best relaxt had gezeten. Ik vroeg hem wat er aan de hand was en wat hij merkte in zijn lichaam. Hij antwoordde "ik wil me bewijzen net zoals dat ik me altijd moet bewijzen". Ik vroeg hem voor wie hij zich dan nu moest bewijzen, voor mij als je coach? Voor mij hoefde hij zich uiteraard niet te bewijzen en ik stelde dan ook voor om de oefening op de relaxte manier te doen zoals we de hele coaching tot nu toe gedaan hadden.
Meer op zijn gemak
Hij gaf aan zich veel meer zichzelf te voelen, veel meer op zijn gemak, veel comfortabeler en sterker. Hoe snel gebeurt het al dat we ons aanpassen. Als je zelfs tegenover je coach denkt dat je aan bepaalde verwachtingen moet voldoen? Ik vraag dan altijd of zo iemand wat er gebeurt ook herkent buiten de coaching? Bij deze ondernemer bijvoorbeeld, waren er buiten de coaching mensen waarbij hij aan verwachtingen dacht te moeten voldoen en in een kramp schoot.
Wie bepaalt?
Op deze manier kunnen we naar heel veel verschillende aspecten kijken. Zo kun je soms aan verwachtingen voldoen binnen je business en jezelf afvragen "het is mijn business, wie bepaalt hier nu alles?". Eén van de succesvolle ondernemers die wij begeleiden heeft heel veel inzichten daarop gedaan rondom het creëren van haar eigen voorwaarden. Je eigen voorwaarden hebben, betekent niet dat je niet in interactie bent met anderen. Je voldoet dan wellicht niet aan de verwachtingen van anderen maar je kan wel een manier vinden om in de interactie met anderen te noemen wat jij belangrijk vindt en wat voor jou de juiste weg is. Het viel die onderneemster bijvoorbeeld op dat ze zich toch wel heel veel schikte naar de behoeften van haar leveranciers en en dat zij niet tegemoet kwamen aan hetgeen wat zij met haar business wilde neerzetten.
Je bepaalt zelf de richting
Door samen in 1op1 coaching te gaan, kon ze wel de beslissing nemen of die leverancier wel bij haar paste. Ze leerde hoe ze ernaar kon kijken en wat haar eigen aandeel was in de communicatie. Die onderneemster heeft dat ook gedaan. Ze heeft een duidelijke beslissing genomen met welke leverancier ze verder gaat en welke niet en en ze voelt zich nu veel beter. Waarom? Omdat ze zich niet continu hoeft te schikken naar een ander. Het is haar business dus mag zij bepalen wat de richting is voor haar organisatie.
Je hoeft helemaal niet arrogant te zijn als je benoemt wat je fijn vindt en wat je anders wilt. Je kan perfect blijven functioneren vanuit i’m ok you’re ok. Vanuit volwassenheid en vanuit het constructieve kun je kijken waar je beide naartoe wilt en hoe je elkaar daarin tegemoet kunt komen.
The yes you long for is only one question away.
Raar toch?
In het Nederlands: een nee heb je, een ja kan je krijgen. Als je niks tegen de mensen zegt, kunnen ze ook niet kijken of ze je tegemoet kunnen komen. Wat ik merk is dat het heel vaak impliciet worden gehouden. We denken dat bepaalde mensen bepaalde verwachtingen van ons hebben maar zijn daarin heel impliciet. en benoemen het niet. Denken doen we het wel en we voelen het maar we spreken het niet uit naar de ander. We verwachten echter wel dat de ander het weet, raar toch? Want de ander kan toch niet onze gedachten lezen? Dus als we dat niet uitspreken en er geen woorden aan geven, mogen we ook niet van anderen verwachten dat ze het weten. We mogen onszelf meer uitspreken en ook checken welke verwachtingen er zijn en of het klopt wat je denkt.
Je creëert de verwachtingen zelf
We daarin kunnen we onszelf enorm mindfucken. Als je het "imposter syndrome" herkent of de gedachte “ik ben niet goed genoeg” of “ik moet voldoen aan” dan zal je waarschijnlijk zelf soms verwachtingen creëren die je denkt dat de ander van jou heeft die misschien helemaal niet waar zijn. Interessant om over na te denken, niet? We praten nu over leveranciers, collega’s of een teamlid maar het kan evengoed zijn dat je vandaag nog steeds aan het voldoen bent aan de verwachten van je partner of van je ouders. Ik ben ook wel benieuwd: aan hoeveel verschillende mensen moet jij wel ter verantwoording komen? Ik voel het echt in mijn borst, de druk die erop komt.
Wie ben jij in dit verhaal?
Als je in een stuk terecht komt van "ik ben niet goed" en je wilt iedereen en alles pleasen dan kunnen er veel mensen staan aan de overkant aan wiens verwachtingen je allemaal wilt voldoen. Het leven kan dan overweldigend zijn en je kan je gaan afvragen" wie ben ik in dit verhaal?".
Kijk je ook graan een video? Bekijk 'm hierover en volg ons op ons YouTube kanaal.
